Line

Wie van u heeft er op school wel eens afgekeken? Nou, u hoeft niet allemaal de vinger op te steken. En ik denk dat wel haast iedereen ooit wel voor de verleiding bezweken is om bij degene die naast je zat af te kijken. Ofwel omdat je je voor een proefwerk of een tentamen te weinig had voorbereid. Ofwel omdat het zweet je uitbrak als er in één keer een heel ingewikkelde vraag opdook en je heel onzeker werd en begon te twijfelen. Even kijken wat de buurman heeft opgeschreven. Een riskante zaak. Want als je betrapt wordt krijg je een onvoldoende. Maar je kunt natuurlijk ook de pech hebben dat je de fouten en de verkeerde antwoorden van je buurman letterlijk overschrijft. En dan val je alsnog door de mand. Het mooie van ons geloof is dat je van God mag afkijken. Uberhoopt het afkijken zit ons mensen allemaal in het bloed. Wij doen het alsmaar van jongs af aan. Je neemt in je eerste levens ervaringen als vanzelf over wat je bij je ouders ziet en hoort. het goede en ook het mindergoede. En ook laten we dat vooral niet vergeten, hun uitingen van hun geloof, hun bidden, hun vertrouwen op God en hun trouw aan God, hun dankbaar kunnen zijn en hun vergevingsgezindheid. En later, later word je wat kritischer. En dan ga je niet alleen maar op je ouders af, maar ga je ook afkijken bij anderen. Dat kan soms zeker in een bepaalde leeftijd heel verwarrend zijn. Want je wordt ook gevoelig voor wat je moet doen om erbij te horen, om populair te zijn, om mee te tellen. En dan kunnen zomaar andere waarden en normen in trek raken dan die je van je ouders hebt meegekregen. En als je bij de verkeerden afkijkt, dan kun je op dezelfde manier de fout in gaan en bedrogen uitkomen, net als vroeger op school. Van God mag je afkijken. Hij hoopt zelfs dat je het doet. Want het geheim van ons mens zijn is dat we allemaal God's beeld en gelijkenis in onze ziel, in ons wezen, in ons diepste ik met ons meedragen. En Hij hoopt dat we daar steeds en bij voortduring naar kijken. Meer dan ooit heeft onze wereld God nodig. Zijn licht, zijn geest, zijn vergeving, zijn leiding. In onze tijd zien we in een steeds kleiner wordende wereld, want we komen steeds vaker bij elkaar over de vloer van heinde en ver, dat er ook steeds meer verdeeldheid groeit tussen volkeren, culturen en godsdiensten, en politieke ideeën, met als meest recente dieptepunt de vreselijke aanslag uitgerekend op een kerstmarkt in Berlijn waar twaalf doden vielen. Paus Franciscus noemde die verdeeldheid onlangs een virus. dat binnendringt in het denken, het voelen en het handelen van mensen. En dat geldt, zei de paus, niet alleen maar in het groot, maar even zeer in het klein, ook in onze gemeenschappen, families, ja zelfs in onze kerk. Daar hoef ik geen toelichting verder op te geven, denk ik. De Bijbel die laat ons ook de oorzaak zien van haat en verdeeldheid. Wie Gods woord leest ervaart dat in en door menselijke tegenstellingen ook de geest van de boze kwade geest werkzaam is, die ons van God vervreemt, die ons eigen gereid maakt, tweedracht zaait, probeert groepen en individuele mensen tegen elkaar op te zetten, hij maakt je wantrouwend, jaloers en laat je vooral de fouten van de ander zien en vergroot die uit. Zodat er woede komt in je hart en vrok en geweld. Maar God, Gods goede geest, die doet het omgekeerde. Hij schenkt je wijsheid in de keuzes die je moet maken. Hij maakt je fijngevoeliger om ook kritisch te kijken naar wat zijn mijn beweegredenen, waarom doe ik de dingen eigenlijk of niet. Waardoor je ook oog krijgt voor je eigen fouten. Hij maakt je open voor het goede in de ander, vervult je hart met liefde en de bereidheid tot verzoening en vrede. Zijn licht baant een weg door alle duisternis en geeft mensen vreugde en hoop. Zeven eeuwen voordat het kerstfeest gevierd kon worden, voordat het kerstmis was, heeft Isaiah al over hem geprofetteerd. U hebt net die woorden gehoord in de eerste lezing. Het volk dat dwaalt in het duister ziet een helder licht, want een kind is ons geboren, een zoon wordt ons gegeven en men noemt hem wonderbare raadsman, goddelijke held, eeuwige vader, vorst van vrede. Afgelopen vrijdag raakte heel Nederland ontroerd door het liedje dat Sanne Hans schreef voor dat ongeneeselijk zieke jongetje Thijm die met zijn nagellak actie in Serious Request meer dan 2 miljoen euro ophalde. en zelfs politieke tegenstanders van links en rechts wisten verenigen voor het goede doel. Sanne zong. Jij bent een voorbeeld voor ons allemaal. Jij bent een held, een jongen, een mooi verhaal. Een kwetsbaar kind wordt een held. Een voorbeeld voor ons allemaal. En het is dat wat we met kerst misvieren. In het kwetsbare kind van Bethlehem wordt de mensenliefde van God voelbaar, zichtbaar, tastbaar. God's zoon wordt mens om ons mensen tot ware kinderen van God te maken. Aan allen die hem aanvaarden, die in hem geloven, zo staat er in het evangelie van morgen vroeg van de eerste kerstdag, geeft hij het vermogen om kinderen van God te worden. Van God mag je afkijken. Hij vraagt ons zelfs dat we afkijken van het kwetsbare kind van zijn liefde en zijn voorbeeld volgen. Tegen zijn leerlingen zal Jezus later zeggen, jullie, jullie zijn het licht voor de wereld. Jullie zijn het zout voor de aarde. Een klein groepje mensen om de duisternis te verlichten en het bederf te stoppen. Dat is een kwetsbare positie. Maar het is goed te weten, dat hoort bij jouw roeping als Christen. Een kwetsbare positie. Het licht en het zout zijn per definitie een minderheid. En dat kan ons als kleine kerk van Christus in de marge van de samenleving wel degelijk in verwarring brengen. Wees maar eerlijk. Het kan ons verleiden om af te kijken van hen die groot en machtig willen zijn. Niet doen. Het kerstfeest nodigt ons uit om niet bang te zijn, maar om door alle crisis en chaos heen de weg te durven gaan van het weerloze kind. En door jouw liefde voor God en voor elkaar getuige te zijn van het licht dat alle duisternis verlicht.